ഒരു പേന

ഇന്നും പതിവു പോലെ രാവിലെത്തെ ചായയ്ക്ക്ഞങ്ങള്‍ 5 പേരടങ്ങുന്ന ടീം ഒത്തുകൂടി.ആവി പറക്കുന്ന ചായയ്ക്ക് ഒപ്പം കാലം പൊറുക്കാത്ത ചര്‍ച്ചകളും. പല വിഷയങ്ങളും ഞങ്ങളുടെ ഈ ചായച്ചര്‍ച്ചയില്‍ വരാറുണ്ട്. ഏതു വിഷയത്തില്‍ ചര്‍ച്ച ആരംഭിച്ചാലും അവസാനം അതെന്‍റെ കല്യാണത്തില്‍ ചെന്നെത്തും. അന്ധവിശ്വാസങ്ങളെയും അനാചാരങ്ങളെയും നഖശിഖാന്തം എതിര്‍ക്കുന്ന 28 കാരനായ ഞാന്‍ ആ  5 പേരില്‍ ഏക അവിവാഹിതനാണ്.

    അങ്ങനെ ഇന്നത്തെ ചര്‍ച്ച ആധുനിക ശാസ്ത്ര സാങ്കേതിക കാലഘട്ടത്തെ വെല്ലുവിളിച്ചു കൊണ്ട്, ‘നിമിത്തങ്ങള്‍’ എന്നാ വിഷയമായിരുന്നു. കൂട്ടത്തില്‍ ഒരാളുടെ ജീവിതത്തില്‍ ഒരു ഷര്‍ട്ട്‌ ഉണ്ടാക്കിയ കാര്യങ്ങള്‍. അയാള്‍ ആ ഷര്‍ട്ട്‌ ഇട്ടു പോയ ഇന്റര്‍വ്യൂവില്‍ അയാള്‍ സെലക്ട്‌ ആയാത്രെ. ആ ഷര്‍ട്ട് ധരിച്ച മറ്റൊരു ദിവസം തലനാരിഴയ്ക്ക് ഒരു അപകടത്തില്‍ നിന്നും രക്ഷപ്പെടുന്നു. അതേ ഷര്‍ട്ട്‌ ധരിച്ച് പോയി കണ്ട പെണ്‍കുട്ടി അയാളുടെ ജീവിത പങ്കാളിയാവുന്നു. ഇങ്ങനെ പോവുന്നു കഥകള്‍. ഇതിനൊക്കെ ഊര്‍ജം നല്‍കികൊണ്ട് മറ്റു അംഗങ്ങള്‍ മേംപൊടി ചേര്‍ത്തു കൊണ്ട് ഉപകഥകള്‍ തങ്ങളുടെ ജീവിതാനുഭവങ്ങളില്‍ നിന്നും നിര്‍ദാക്ഷണ്യം അടര്‍ത്തി എടുത്ത് പ്രയോഗിക്കുന്നുമുണ്ട്. ഹാസ്യത്തില്‍ പൊതിഞ്ഞ ചില നിര്‍ദോഷ എതിര്‍പ്പുകള്‍ ഞാന്‍ ഇടയ്ക്ക് പ്രയോഗിക്കാന്‍ മറന്നില്ല.ഭാഗ്യത്തിനു ഈ ചര്‍ച്ചയില്‍ എന്‍റെ കല്യാണക്കാര്യം വന്നില്ല.

  ഇതിടയ്ക്ക് ഞങ്ങളുടെ ഫ്ലൂറിലെ ഒരു എമ്പ്ലോയീ, ഞങ്ങള്‍ക്ക് അടുത്ത് വന്ന് പേന ചോദിച്ചു. ഞാന്‍ എന്‍റെ പോക്കറ്റില്‍ നിന്നും പേന എടുത്തു കൊടുത്തു. അയാള്‍ അല്പം മാറി ഇരുന്നു എന്തൊക്കെയോ കുത്തി കുറിച്ച് പേന തിരിച്ചു തന്നു ധൃതിയില്‍ പോയി.അയാള്‍ക്ക് വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു ഇന്റെര്‍ണല്‍ ഇന്റര്‍വ്യൂ ആയിരുന്നത്രെ.

    വൈകിട്ട് ഓഫീസില്‍ നിന്നിറങ്ങിയപ്പോള്‍ വളരെ ക്ഷീണം തോന്നി.ഇന്നിനി നടന്നു പോവാന്‍ വയ്യ.ഞാന്‍ ഒരു നിറുത്തിയിട്ട ഓട്ടോയില്‍ കയറി. ആ ഓട്ടോകാരന്‍ പണ സംബന്ധമായ എതോ കാര്യം ഒരു ബൈക്ക്കാരനോട് സംസാരിക്കുകയായിരുന്നു. ഞാന്‍ എനിക്ക് പോവേണ്ടുന്ന സ്ഥലം പറഞ്ഞു. അയാള്‍ 2 നിമിഷം കാത്തിരിക്കാന്‍ എന്നോട് ആവിശ്യപ്പെട്ടു. ഇതിടയില്‍ തിരക്കിട്ട് അയാള്‍ ഡിക്കിയില്‍ നിന്നും രണ്ടു ഒരു പോലെയുള്ള കവര്‍ എടുത്തു. എന്നോട് പേന ചോദിച്ചു. ഞാന്‍ എന്‍റെ പേന അയാള്‍ക്ക് നല്‍കി. അയാള്‍ ഒരു കവറില്‍ എന്തോ എഴുതിബൈക്കുകാരനെ ഏല്‍പ്പിച്ച് ബാക്കി തുക അടുത്തമാസം തരാം എന്ന് പറഞ്ഞു. എനിക്ക് പേന തിരിച്ചു തന്നുകൊണ്ട് എനിക്ക് പോവേണ്ട സ്ഥലം ഒന്നു കൂടി ചോദിച്ചു ഉറപ്പു വരുത്തി. ഓട്ടോ സ്റ്റാര്‍ട്ട്‌ ചെയ്തു. അല്പം ദൂരം ഞങ്ങള്‍ യാത്ര ചെയ്തു. പെട്ടന്ന് ഞങ്ങളെ overtake ചെയ്തുകൊണ്ട് ആ ബൈക്ക് മുന്നില്‍ നിറുത്തി. ഓട്ടോയും നിറുത്തി. ബൈക്കുകാരന്‍ വണ്ടിയില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങി വന്ന് ഓട്ടോകാരന്‍റെ മുഖമടച്ച് ഒരെണ്ണം പൊട്ടിച്ചു. എന്നിട്ട് വായില്‍ കൊള്ളാത്ത കുറേ തെറികളും.. ഓട്ടോകാരന്‍ തന്‍റെ കൈവശം ഉള്ള രണ്ടാമത്തെ കവര്‍ തുറന്നു നോക്കി. തിരക്കില്‍ കൊടുത്ത കവര്‍ മാറിപ്പോയതാണ്.പണം അടങ്ങുന്ന കവര്‍ ഓട്ടോ യില്‍ തന്നെ ബാക്കി ആയിപ്പോയതാണ്.

    ഞാന്‍ വീട്ടിലെത്തി.അല്‍പ സമയത്തിനുള്ളില്‍ TV യ്ക്ക് കേബിള്‍ connection തരാന്‍ ആള് വന്നു.എല്ലാ ചാനലുകളും ഉണ്ട്. ഭാഗ്യം ഇനി TV ഇല്ല എന്നാ ഒരു ദുഷ് പെരുണ്ടാവില്ലല്ലോ? അയാള്‍ എന്‍റെ പേന കൊണ്ട് എന്തൊക്കെയോ എഴുതി കൂട്ടിയിട്ട് 1500/- രൂപ വാങ്ങി തിരിച്ചു പോയി. ഞാന്‍ ഓരോ ചാനലുകളും മാറ്റി മാറ്റി നോക്കി. കൊള്ളം. എല്ലാം വളരെ മനോഹരമായിരിക്കുന്നു.അല്‍പ നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ കതകില്‍ ആരോ മുട്ടുന്നതു കേട്ട് ഞാന്‍ കതകു തുറന്നു നോക്കി. നേരത്തെ കേബിള്‍കാരന്‍,ഒരു ചമ്മല്‍ ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചു കൊണ്ടുള്ള ചിരി എനിക്ക് സമ്മാനിച്ചു കൊണ്ട് വാതിക്കല്‍ നില്ല്ക്കുന്നു. എനിക്ക് ആ ചിരിയെന്ന സമ്മാനം വേണ്ട എന്ന ഭാവത്തോടെ ഞാന്‍ അയാളെ നോക്കി. കണക്ക് കൂടിയപ്പോള്‍ റിസീവര്‍ന്‍റെ കാശു കൂട്ടാന്‍ മറന്നു. ഇനി ഒരു 500 കൂടി വേണം. ഞാന്‍ 500 കൂടി നല്‍കി അയാളെ വീണ്ടും യാത്രയാക്കി.

    നാളെ സാലറി കിട്ടും. ഞാന്‍ ഈ മാസത്തെ ശമ്പളം ഒന്നു വീതം വെച്ചു നോക്കി. ജീവിതത്തിലെ കണക്കുകള്‍ എല്ലാം പിഴച്ചവനാണ് ഞാന്‍. എങ്കിലും ശമ്പളത്തിന്റെ കണക്കു തെറ്റാന്‍ പാടില്ല. ഒരു തരത്തിലുള്ള ഞാണിന്‍ മേല്‍ കളിയാണ് ഞാന്‍ ശമ്പളം കൊണ്ട് നടത്തുന്നത്. ബാലന്‍സ് ചെറുതായി തെറ്റിയാല്‍ മതി ജീവന്‍ തന്നെ തലമേല്‍ മറിയും. ഏതായാലും ഞാന്‍ പേന എടുത്തു എഴുതി.

    അച്ഛനു അയക്കാന്‍            - 10,000

    വീട് വാടക + പലചരക്ക് കട    - 10,000

    1 മാസത്തെ ജീവിതം + മദ്യം     -  5000

                              ----------------------  

                                  25000

വളരെ സന്തോഷം, കണക്കുകള്‍ എല്ലാ മേഖലകളെയും വേദനിപ്പിക്കാത്ത വിധം സ്പര്‍ശിച്ചു.

    രാവിലെ എണിറ്റു ഓഫീസില്‍ പോവാന്‍ റെഡി ആയി. സമയത്തിനു തന്നെ ഓഫീസില്‍ എത്തി. ഇന്ന് എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത് സന്തോഷം കാണുന്നുണ്ട്. കാരണം മാസത്തില്‍ ഒരിക്കല്‍ വരുന്ന ആ വസന്തം ഇന്നാണല്ലോ ( തെറ്റു ധരിക്കല്ലേ – ഞാന്‍ ഉദേശിച്ചത് സാലറി ഡേറ്റ് ആണ്). സാലറി ഡേറ്റ് ആയാല്‍ അന്നേ ദിവസം എന്‍റെ മാനേജര്‍ ഉള്‍പെടെ എല്ലാരും എന്നെ ഒരു വിചിത്ര ജീവി ആയിട്ടാണ് നോക്കുന്നത്.കാരണം അന്ന് രാത്രി എനിക്ക് ആറാട്ട് ആണെന്ന് എല്ലാര്ക്കും അറിയാം. തൊട്ടടുത്ത ദിവസം ലേറ്റ് അല്ലെങ്കില്‍ ഓഫ്‌.അത്യാവിശ്യം ജോലികള്‍ തീര്‍ത്ത് സ്ഥിരം ടീംന്‍റെ കൂടെ ചായയ്ക്ക് പോയി. ആ സമയത്ത് ഇന്നലെ പേന വാങ്ങിയ ആള് വളരെ നിരാശനായി നടന്നു വന്നു. ഞങ്ങളില്‍ ഒരാള്‍ ഇന്റര്‍വ്യൂ നെപ്പറ്റി ചോദിച്ചു. അയാള്‍ക്കത് നഷ്ടപെട്ടു എന്നറിഞ്ഞു. വളരെ പ്രതീക്ഷയില്‍ ആയിരുന്നു ആ പാവം മനുഷ്യന്‍.

ഇന്നത്തെ ചായച്ചര്‍ച്ച ശമ്പളത്തിന്റെ പങ്കുവേക്കലിനെ കുറിച്ചായിരുന്നു. ഓരോ ആള്‍ക്കാര്‍ക്കും ഓരോ രീതിയില്‍ ഉള്ള ആവിശ്യങ്ങള്‍. എനിക്ക് പ്രത്യേകിച്ചു കണക്കുകള്‍ ഒന്നും തന്നെയില്ല. ചര്‍ച്ച പിരിഞ്ഞു.

    വൈകിട്ട് വീട്ടിലെത്തിയപ്പോള്‍ സാലറി ക്രെഡിറ്റ്‌ ആയതിന്റെ മെസ്സേജ് കണ്ടു. അയ്യോ എന്‍റെ സാലറി യില്‍ 10,000 കുറവ്.

ഞാന്‍ പെട്ടന്ന് ലാപ്‌ ഓണ്‍ ചെയ്തു പേറോള്‍ ചെക്ക്‌ ചെയ്തു.

കോപ്പ്.... മൈ.......

എപ്പോഴോ ഒരു insurance ലിങ്ക് ക്ലിക്ക് ചെയ്തു എതോ ഒരു പോളിസിയ്ക്ക് അപ്ലൈ ചെയ്തു പോയിരുന്നു.അതിന്റെ ഫസ്റ്റ് installment ഈ മാസത്തെ ശമ്പളത്തില്‍ നിന്നും പിടിച്ചു. മേശപ്പുറത്തിരുന്നു ഇന്നലെ ഞാന്‍ എഴുതിയ കണക്കിലെ അച്ഛനു അയക്കാനുള്ള 10,000 രൂപ എന്നെ നോക്കി പല്ലിളിച്ചു.

ഏറെ നേരം ഞാന്‍ ആ ഇരുപ്പ് തുടര്‍ന്നു. പലതും എന്‍റെ ചിന്തകളില്‍ മിന്നി മറഞ്ഞു. കഴിഞ്ഞ ദിവസം കേട്ട ഷര്‍ട്ട്‌ന്‍റെ കഥ , എന്‍റെ പേന കൊണ്ട് എഴുതിയ ഓരോ ആള്‍ക്കാര്‍ക്കും ഉണ്ടായ അനുഭവം.

       1)      ഓഫീസിലെ ആ മനുഷ്യന്‍റെ ഇന്റര്‍വ്യൂ

       2)      ഓട്ടോകാരന് കിട്ടിയ അടി

       3)      കേബിള്‍ കാരന്റെ തെറ്റിയ കണക്ക്

       4)      എന്‍റെ സാലറിയില്‍ 10,000 കുറഞ്ഞത്

ഷര്‍ട്ട്‌ എല്ലാം നല്ല രീതില്‍ സംഭവിപ്പിച്ചു. എന്‍റെ പേന എന്നെ പോലെ തന്നെ എല്ലാം നെഗറ്റീവ് ആക്കുകയാണോ ?

എന്‍റെ ആദര്‍ശങ്ങളും ചിന്തകളും എന്നെ വിട്ടു എവിടെയോ ഓടി ഒളിച്ചു.ഞാന്‍ യാന്ത്രികമായി ഒരു അന്ധവിശ്വാസത്തിന്റെ ഭാഗമാവുകയായിരുന്നു. ചെറുപ്പകാലം ഒരു മനുഷ്യനില്‍ തീര്‍ക്കുന്ന യുക്തിഹീനമായ ഓരോ വാക്കുകളും കഥകളും ഏതെങ്കിലും സാഹചര്യങ്ങളില്‍ മനുഷ്യരെ സ്വാദിനിക്കും.

കൂടുതല്‍ ഒന്നും ആലോചിച്ചില്ല. ഞാന്‍ എന്‍റെ പേന പുറത്തേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു. അത് ദൂരെ ഒരു മരച്ചോട്ടില്‍ ചെന്ന് വീണു.

ഒരു ദുരന്തം വലിച്ചെറിഞ്ഞ സന്തോഷത്തില്‍ ഞാന്‍ കൂര്‍ക്കം വലിച്ചുറങ്ങി.

    രാവിലെ എന്‍റെ അലാറം ഉണരുന്നതിനു മുന്നേ പുറത്തെ ബഹളം എന്നെ വിളിച്ചുണര്‍ത്തി. ഉറക്കച്ചടവോടെ ഞാന്‍ എണിറ്റു വാതില്‍ തുറന്നു നോക്കി. എന്താണെന്നറിയില്ല ഒരാള്‍കൂട്ടം. എന്‍റെ വീടിനു സമീപം നിറുത്തിയിട്ട ഒരു കാറിനു അടുത്തായി കുറച്ചു ആള്‍ക്കാര്‍ കൂടിയിരിക്കുന്നു. ഒരമ്മ 5 വയസ്സൂ പ്രായമുള്ള തന്‍റെ മകനെ പൊതിരെ തല്ലുന്നു. കണ്ണുകള്‍ തിരുമ്മി ഞാന്‍ ഒന്നു ശ്രദ്ദിച്ചു നോക്കി.

അതേ... തല്ലു കൊണ്ട് അലമുറയിട്ടു കരയുന്ന കൊച്ചിന്റെ കൈയില്‍ ഞാന്‍ ഇന്നലെ വലിച്ചെറിഞ്ഞ ആ പേന. നിറുത്തിയിട്ട കാറിന്റെ ടയര്‍ ഒഴികെ എല്ലായിടത്തും പേന കൊണ്ട് കോറിയിട്ട പാടുകളും.

ഞാന്‍ പെട്ടന്നൂ കതകടച്ചു കുറ്റിയിട്ടു...